wiek

2020-09-05, 21:18

„Miłość”… Państwo wybaczą to mityczne pojęcie.
Miłość – w blisko stu procentach przypadków to, co nazwano miłość, nie było nią i nie będzie – z drugiej strony czy emocja, będąca jakąś dla kogoś, nie staje się nią i nie jest nią dla niego – jeśli tylko on tak sądzi, choćby i błędnie?
Oczywiście od pierwszego spojrzenia, w którym doszło do niemej zgody Ree na to, by dać się porwać Holdenowi, ani w samochodzie, ani też bodaj przez chwilę w tym pokoju nie miało miejsce to mityczne zjawisko. Ale gdyby Holden teraz powiedział, że z powodów takich czy innych (nawet racjonalnych – jak telefon od siostry, że odeszły jej wody a nie ma kto jej podwieźć do szpitala, bo mąż w delegacji) musi no niestety, prawda, wracać, i to bez niej – Ree już by się na to łatwo nie zgodziła. Może wbrew swemu przekonaniu o sile charakteru, popartych doświadczeniem w mamieniu mężczyzn narzędziami z rodzaju para-aktorskiej gry, naturalnego powabu i seksapilu, pewnej łatwości, bądźmy szczerzy, oraz prostej dość prowokacyjności stroju, zachowania i natury – wbrew więc temu przekonaniu Ree może wcale nie była taka niewrażliwa, wcale nie taka samodzielna, wcale nie taka pewna siebie nawet? Może to, czego potrzebowała naprawdę to miłość, nawet przez małe, malutkie „em”, i na pustyni swej duszy chciała za miłość brać każdą, najmniej nawet wiarygodną fatamorganę?
Nawet o tym nie wiedziała: aż taką psychologiczną mądralą nie była, zajmowała się w gruncie rzeczy głównie życiem, i to w naturalny sposób dość powierzchownym. Ratunkiem przed głupim przywiązaniem do Holdena był, może paradoksalnie, pewien niuans jego osobowości, pewien zespół cech, który nie tylko trzymał ją na dystans, co zabarwiał potencjalną bliskość (czy „bliskość”) niejakim ryzykiem zhańbienia, poniżenia, sponiewierania, zarówno fizycznego, jak moralnego. To była siła przyciągająca –ale przyciągała do Holdena jako przygodowo-seksualnej czarnej dziury, nie do Holdena jako podmiotu ulokowania głębszych uczuć i emocji. Głębszymi emocjami na pewno były dla Ree te, które wyrwał z niej wczoraj Holden, niż to, co rozumie się pod hasłem miłość w jej właściwym sensie. Ree nie miała takich rozważań, wczorajsze wydarzenia były na tyle drastyczne i uzależniające jednocześnie, że i tak emocje miała wyczulone głównie w jednym kierunku, nie trzeba było o tym myśleć zbyt wiele.
– Wniosek? Że byłoby idiotyzmem rezygnować z czegoś, co daje tyle przyjemności, za cenę nieprzydatnych obaw czy płytkiego komfortu przewidywalności – wyskandowała na jednym oddechu (namysł w trakcie przerwałby jej pewnie tę wypowiedź i pogubił), pochylając korpus, by zbalansować się podczas wstawania, skoro większość Holdena w tym również ta odpowiedzialna za plan dnia) znajdowała się wciąż w pozycji horyzontalnej. Już wstawała, z radością i wdzięcznością losowi przyjmując do wiadomości jego decyzję o wsiadaniu do samochodu i deklarację, że nie liczy się cel – tak, też była tego zdania – gdy wśród słów powodowanych niewinnym pragmatyzmem dnia codziennego padły, dla innych może łatwe do przegapienia…
„Po”?…
Aaa-ha?

2020-09-06, 17:35

2020-09-07, 00:26

2020-09-07, 20:47

2020-09-08, 02:06

2020-09-09, 23:46

2020-09-10, 11:29

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA

wiek

ZAJĘCIE

UCZUCIA