Deaken Bluman

biografia

Oscar wspominając swoje wczesne dzieciństwo, myśli o tacie, który gonił go udając potwora zjadającego dzieciom uszy. Myśli o mamie, która robiła mu najlepsze w świecie kanapki (i wojnę o obronienie ich przed przyjacielem żarłokiem) i o domu, który może nie był perfekcyjny ale zdecydowanie był szczęśliwy. 15 kwietnia 2015 roku był całkiem zwyczajny. Dostał tróję z matmy, po szkole nabił sobie kilka nadprogramowych siniaków usiłując nauczyć się jeździć na desce, pisał z przyjacielem żeby dogadać szczegóły na sobotnie kino (Czas Ultrona w końcu wyszedł!) i w sumie do momentu w którym przyjechał do domu, wszystko było normalne. A jakie miałoby być? Nigdy wcześniej nie widział matki w takim stanie. Siedziała na kanapie, ledwo się na niej trzymając. Kiedy siadł obok, przytuliła go i zacisnęła na nim dłonie tak mocno, że zostały mu po tym siniaki na ramionach. Nie próbował jej odsuwać, zbyt zszokowany i przerażony tym, co mogło doprowadzić ją do podobnego stanu. Minęło mnóstwo czasu, zanim dowiedział się, że tego dnia w południe jego ojciec zginął w wypadku samochodowym. Oscar nie spieszył się z powrotem do szkoły. O dziwo zniósł wszystko lepiej niż matka, być może widząc że ona nie daje sobie rady, on czuł że musi wykrzesać z siebie więcej siły. W organizacji pogrzebu pomógł im brat ojca chłopaka, został z nimi jakiś tydzień, w końcu jednak znów zostali sami. Matka zaczęła pić dopiero, kiedy chłopak wrócił do szkoły. Nie radziła sobie z pustym domem? A może nie chciała sięgać do kieliszka przy nim? Przynajmniej z początku. Niebawem rodzinne finanse zaczęły podupadać, a ona nie była w stanie ich reperować. Musieli sprzedać dom, przenieść się do tańszego w utrzymaniu mieszkania. Oscar nawet liczył że ta zmiana dobrze jej zrobi, tak się jednak nie stało. Z początku próbował z nią walczyć, po kilku ciężkich kłótniach, po prostu się poddał. Był taki moment w którym zaczął się buntować. Przestał chodzić do szkoły jakby myślał, że w ten sposób odzyska jej uwagę. Na codzień uśmiechał się i wydurniał jakby nic się nie działo, jednak kiedy zaczęły mu puszczać nerwy, wdał się nawet w swoje pierwsze w życiu bójki wyładowując w ten sposób całą nagromadzoną złość. Możliwe, że skończyłby jako szkolny zawadiaka, lub olał wszystko włącznie ze szkołą i swoimi ambicjami, gdyby nie to, że otrząsnął go przyjaciel, który próbował mu na każdym kroku przypomnieć, że jest obok. Głównie dzięki niemu doszedł do siebie i swojego zwyczajnego życia. Obecnie kończy liceum i zastanawia się, co zrobić z sobą dalej.

charakter

ciekawostki